“11 11 (Me, Smiling)” is de wat mysterieuze titel van het debuutalbum van ‘The Interplanetary Acoustic Team’, een verzameling van muzikale ontdekkingsreizigers uit Orlando, Pennsylvania, Texas, Massachusetts en enkele Europese landen. Het muziekcollectief heeft zich tot doel gesteld om naar de sterren te luisteren en de geluiden en stemmen waar te nemen die zich doorheen het universum verplaatsen.

Dat klinkt misschien allemaal een beetje mytisch, maar het wordt wat meer ‘down to earth’ als we meegeven dat dit team samengesteld is uit normale aardse wezens zoals zangeres Ilyse Kusnetz, haar echtgenoot zanger-gitarist Brian Turner, bassist en keyboardsspeler Benjamin Kramer, synthesizerspecialist Jared Silvia en gitarist Sunil Yapa. Opmerkelijk is dat de als dichteres bekende Ilyse Kusnetz nog voor de opname van dit album is overleden aan de gevolgen van kanker en dat haar man Brian Turner deze plaat als een soort eerbetoon aan zijn vrouw heeft opgenomen.

De muziek die ze op dit album brengen is het resultaat van de verschillende bijdragen die de diverse groepsleden hebben afgeleverd. Het mysterieuze karakter blijft behouden in elke track op de plaat en het gevoel dat er medewerking vanuit een andere planeet is verleend aan de opname van deze plaat blijft aanwezig tijdens de volledige speelduur.

‘The Interplanetary Acoustic Team’ zal hiermee wellicht nooit een gooi naar een prominente plaats in de hitparades kunnen doen, maar dat lijkt ons ook niet hun belangrijkste objectief te zijn. Wat dat dan wel is, kunnen we na de beluistering van ’11 11 (Me, Smiling)” echter ook niet uitleggen. Het gaat in de tracks meestal om soundscapes met allerlei ijl klinkende geluiden die geproduceerd worden door synthesizers, ondersteund door vocale klanken van Ilyse Kusnetz, zonder echter iets verstaanbaars te zingen, met uitzondering van het ‘spoken word’-gedeelte in de openingstrack “11 11” en in het nummer “Light Sketch” dat als single werd uitgebracht.

Elf tracks staan er op deze plaat met aan het einde het 11 minuten en 11 seconden durende epos “Goodbye Earth, Goodbye Solar System” met Ilyse Kusnetz opnieuw als verteller. Het vlotst in het gehoor liggend zijn volgens ons de nummers “Planetary Bird Engine” en het op de video te beluisteren “Light Sketch”, dat nog altijd van een ander hemellichaam in het universum afkomstig lijkt te zijn.

Dit is eigenlijk een plaat zoals u ze wellicht nog nooit gehoord heeft en dat u na de beluistering tot de schare fans van ‘The Interplanetary Acoustic Team’ zult toetreden, lijkt ons bovendien eveneens weinig waarschijnlijk. Of aan dit experimentele muziekproject in de toekomst nog een vervolg zal worden gebreid is niet geweten, maar wat ons betreft hoeft dat ook niet zo nodig.

(valsam)